Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 – ΛΥΤΡΩΣΗ
By Beefy Slave property of MasterD
Απόσπασμα από το τέλος του Δεύτερου Κεφαλαίου της Πάλης με τον εαυτό μου – Ο Κατήφορος.
«Το Εγώ δεν έχει θέση εδώ. Δεν πρέπει να έχει θέση. Αποδεχτείτε αυτό που σας συμβαίνει . Είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να σας προσφέρει η αληθινή σας πλευρά. Μην πέσετε στον δικό μου Κατήφορο. Γιατί δυο μήνες μετά …πονάει πολύ ..παρά τη μικρή ηλιαχτίδα που χάραξε τον φθινοπωρινό ουρανό μου…τα σύννεφα είναι μαύρα ακόμα …και με πλακώνουν πιο πολύ.»
Οκτώβριος 2021…
Δεν έχω ησυχάσει. Είμαι εξαντλημένος. Θέλω επιτέλους να πάψω να παλεύω. Ξέρω καλά πως όλα αυτά περί εγωισμού , ανωτερότητας , σεβασμού στην προσωπικότητα μου είναι απλά παρηγοριά στον άρρωστο. Και συγκεκριμένα στον βαριά άρρωστο : εμένα που φανταζόμουν ροζ συννεφάκια και μια σχέση Αφέντη – Δούλου που θα ήμουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του και θα τον είχα να απαντάει σε κάθε μου μήνυμα και κάθε στιγμή που ήθελα να με επαινέσει και να με αυτοεπιβεβαιώσει για το παραμικρό.
Είχα έρθει σε μια κατάσταση vertigo. Από τον ρόλο του ατόμου που προωθούσε τη δουλειά του Αφέντη μέσα από τα social media μου βρέθηκα να θέλω να βρεθώ εγώ στη θέση των σκλάβων που έλεγχε και στράγγιζε οικονομικά και που καθόριζε τις ζωές τους αλλά να μη χάσω την προνομιακή θέση που ουσιαστικά μόνος μου είχα πλάσει στο μυαλό μου. Χωρίς να μου έχει μάλιστα υποσχεθεί κάτι τέτοιο ο Αφέντης ..
Ο κατήφορος με προσγείωσε πολύ ανώμαλα. Έτριξε η ψεύτικη καρέκλα διαλύθηκε το ροζ σύννεφο έσπασε το γυαλί και εγώ έπεσα με γδούπο στο έδαφος της φαιδρής μου ύπαρξης. Σιχάθηκα τον εαυτό μου και με μίσησα. Όταν κατάλαβα τι είχα κάνει ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μεγάλη ντροπή και συνάμα μεγάλο τεράστιο κενό μέσα μου. Πόνος ψυχικός και σωματικός πιστέψτε με. Το να νιώθεις πως θέλεις να γίνεις σκλάβος του Κυρίου σου αλλά και το ότι τον έκανες να μην σε θέλει αυτός με όλον αυτό τον εγωισμό και τα σκαμπανεβάσματα στη συμπεριφορά σου χωρίς να σου έχει πλέον εμπιστοσύνη , είναι μεγάλος εξευτελισμός. Δεν ήθελα να με βλέπω στον καθρέφτη…
Βρήκα όμως το κουράγιο να του μιλήσω ξανά με ένα μήνημα . Δεν απάντησε και είχε δίκιο. Τρεις μέρες μετά σερνόμουν και ήθελα πια να τα παρατήσω όλα να κλειστώ στον εαυτό μου και να μην τολμήσω να σκεφτώ καν πράγματα για το μέλλον μου ως σκλάβος. Πόσο μάλλον να του ζητήσω να μου δώσει λίγη σημασία …
Κάπου εκεί μια Παρασκευή πρωί του έστειλα κάποια χρήματα λέγοντας του πως του στέλνω συμβολικά ένα ποσό για τον γνωστό fag tax Friday .
Όσοι είστε σκλάβοι που δέχεστε οικονομικό έλεγχο / κυριαρχία και στράγγισμα από τον Αφέντη σας ξέρετε πολύ καλά πόσο ιερή είναι αυτή η μέρα και τον συμβολισμό αυτού του φόρου για τις ζωές μας. Τελικά ο Aφέντης ανταποκρίθηκε. Δεν έψαξα ποτέ και δεν τόλμησα να ρωτήσω γιατί το έκανε. Δεν είχε πλέον σημασία το γιατί. Το πως. Αυτό που θυμάμαι είναι ποσό ανακούφιση ένιωσα. Πόσο γαλήνια και ζεστή ήταν αυτή η Παρασκευή για την ψυχή μου. Σαν φάρμακο που με έκανε καλά. Από εκεί και πέρα ήταν σαν να καθάρισε το μυαλό μου σα να έγιναν όλα όπως πρέπει . Σα να μπήκαν τα κομμάτια του παζλ στη σωστή τους θέση.
Μέσα Νοεμβρίου 2021.
Είμαι καλά και ζω για όσα μου λέει να κάνω. Υπακοή και σεβασμός ..λατρεία σε όσα ορίζει Εκείνος για μένα. Ξέρει πια τι πραγματικά θα ήθελα για μένα και το σώμα μου. Ξέρω πια πως ο δρόμος είναι αυτός που μου δείχνει Ο ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΑΤΟΣ μου. Ο Βασιλεύς όρισε να μπω στον κόσμο του Chastity. Όρισε πιο κλουβί μου ταιριάζει και αυτή τη στιγμή που γράφω το φοράω και ζω το κάθε λεπτό της ευτυχίας που προσφέρει.
Ναι δυσκολεύτηκα να το φορέσω. Δεν είχα ποτέ ανάλογη εμπειρία αλλά είχα -επιτέλους επίγνωση της θέσης μου και τι πρέπει να κάνω για να ζήσω με βάση τις εντολές του Κυρίου μου. Λατρεύω τη φυλακή μου εκεί μέσα. Μόνο όσοι σκλάβοι φοράτε ήδη κλουβί για το ασήμαντο πετσί που κρέμεται ανάμεσα στα πόδια σας ξέρετε καλά τι αισθάνομαι. Δεν μπορώ πια χωρίς τον γλυκό πόνο και την δυσφορία του κλουβιού που κρατά χωρισμένα τα άχρηστα μπαλάκια σας και κάτω και καλά φυλαγμένο το πετσί σας μέσα στον σωλήνα .
Κάθομαι πλέον στη λεκάνη της τουαλέτας μου για να απαλλαγώ από τα περιττά υγρά του σώματος μου και απορώ πως ζούσα πριν χωρίς να είμαι έτσι. Πως λειτουργούσα ως άνθρωπος και gay άντρας χωρίς να ΤΟΥ ανήκω !!! ;;;;; Ήμουν απλά ένας ακόμα τυφλός και θύμα του ίδιου μου του εαυτού. Του κακού εγωιστικού εαυτού που δεν με άφηνε να δω τον άλλο δρόμο …της απόλυτης αφοσίωσης και παράδοσης του μυαλού και του σώματος μου στον Alpha Dom μου.
Είναι Κυριακή και έχει μεν μια βαριά συννεφιά έξω αλλά νιώθω πως οι ηλιαχτίδες που ζεσταίνουν τις ζωές μας είναι και πάλι εκεί κάπου έξω και για μένα πλέον.
Το χρωστώ στον ΚΥΡΗ και Δημιουργό αυτού εδώ του Ιστολογίου.
Βρίσκομαι ταπεινά εκεί κάτω …στα τεράστια ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ. 
Με απόλυτη πίστη και υπακοή. ….για όσο ΕΚΕΙΝΟΣ θέλει.
Τον ευχαριστώ και τον τιμώ.
