Τώρα πια είμαι σίγουρος, δεν κάνω για τίποτε, πάρα μόνο για σκλάβος του.
Έτσι γεννήθηκα, κυλάει στο αίμα μου, είναι η ράτσα μου τέτοια.
Μέχρι να γνωρίσω τον αφέντη μου δεν μπορούσα να κάνω τα πράγματα σωστά, δεν ήμουν ευτυχισμένος. Ο κόσμος ειναι ένα επικίνδυνο μέρος για μένα. Άλλωστε ποτέ δεν ταίριαζα με τους ανθρώπους. Τώρα είμαι καλά, έχω τον αφέντη μου, και όσο τον έχω με προστατεύει, από τον κόσμο και από τον εαυτό μου.
Μου στέρησε την ευθύνη του εαυτού μου.
Γιατί αυτό είναι ελευθέρια, να έχεις την ευθύνη των πράξεών σου.
Δυο χρόνια σκλάβος, κατάλαβα πως η αποδοχή του εαυτού φέρνει την ευτυχία.
Σε όσα παιδία νιώθουν την ανάγκη να κλειδώσουν πούτσο, μυαλό, σώμα και ψυχή .
Είναι δύσκολο και μαρτυρικό το ταξίδι της αποδοχής. Αλλά λυτρωτικό όταν υπάρχει μόνο αυτό.
Σύντομα, ο Κύριός μου θα με πάει στον παράδεισο. Μου το υποσχέθηκε.
Υπάρχει ένα σπίτι στο δάσος. Το σπίτι του. Εκεί θα έχω μόνο μία μορφή. Τη δική του.
Εκεί θα με εκπαιδεύσει ακόμη περισσότερο στο να του δίνω αγάπη.
Θέλει να μου τρυπήσει τις ρώγες και το περίνεο και να μου περάσει χαλκά. Όπως έκανε με την καρδιά μου.Και όταν το κάνει θα παρουσιάσει στον κόσμο το δημιούργημά του. Έτοιμο για χρήση.
Και αφού ο κόσμος δει τι υπέροχο σκλάβο έχει κάνει, ο Κύριός μου θα σκοτώσει μέσα μου κάθε τι ανθρώπινο. Θα το αποβάλω γιατί δεν θα το χρειάζομαι πια. Όπως ο άνθρωπος την ουρά, έτσι και εγώ. Μια ουρά που θα αποβάλει τον άνθρωπο.
Αυτό θα είναι ο παράδεισος για μένα, να ακούω ανθρώπους να ζουν τις ζωές τους όσο εγώ περιμένω πίσω από τους θάμνους τον αφέντη μου ν’ αρπάξει με το χέρι του τη δική μου ζωή.
Είναι ο αφέντης και εγώ ο σκλάβος, είναι ο δημιουργός και εγώ το δημιούργημα, είναι το φως και είμαι το σκοτάδι, είναι το μυαλό και είμαι το σώμα, είναι το πνεύμα και είμαι το ένστικτο, είναι ο βασανιστής και εγώ το θύμα, είναι ο άνθρωπος και είμαι το ζώο, είναι ο πατέρας μου και είμαι ο γιος του, είναι ο κηδεμόνας μου.
Μέσα από την ταπείνωση με βρήκε η αγάπη. Ύστερα αποκοιμήθηκα στα πόδια σου.
By Kopros
Part1 ΕΔΩ
Ότι πιο όμορφο και αληθινό έχω διαβάσει ποτέ 🤍