ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥ Part 2/4 by Kopros

Για μένα ο χρόνος σταμάτησε στις 7 Δεκέμβριου 2019, την μέρα που ο Κυρίος μου κλείδωσε τον πούτσο.

Σταμάτησα να κάνω όνειρα, να έχω ελπίδες, όλα πια είναι ο Κύριος μου.

Ο Κύριος έχει τον έλεγχο  τώρα.

Έχει τα κλειδιά του κορμιού μου. Έχει τα κλειδιά της ζωής μου. Του τα έδωσα και μου τα άρπαξε.

Αυτό σημαίνει σκλάβος, να δίνω. Δίνω την ζωή μου, τα όνειρά μου, το χρόνο μου, τις ελπίδες μου, τα χρόνια μου το σώμα μου,  το στήθος μου, τις ρώγες μου, τα μπράτσα μου, τα πόδια μου, τα μπούτια μου, τις τρύπες μου, το σπέρμα μου.

Μετέτρεψε το σώμα μου σε ένα σκεύος ηδονής και του το έδωσα.

Του δόθηκα. Του παραδόθηκα.

Και κάθε μέρα που περνάει του παραδίνομαι ακόμα περισσότερο.

Ελέγχει πόσο τρώω, πόσο κοιμάμαι πόσο γυμνάζομαι.

θέλει να με φτιάξει το τέλειο σκλάβο και εγώ να υπηρετώ τις καυλες του.

Ελέγχει τα πάντα. Δεν υπάρχει επιστροφή.

Κάθε μέρα του δίνομαι όλο και περισσότερο. Και όσο εκείνος αρπάζει όλο αυτά που του δίνω και ζητάει όλο περισσότερα , και εγώ του δίνω, και ξαναδίνω, και ξαναδίνω, υπάρχω για να δίνω, υπάρχω για να του δίνω, υπάρχω για να μου αρπάζει.

Αυτό είναι αγάπη να, δίνεις.

Όταν δεν αγαπώ αρκετά  τιμωρούμαι.

Ο Κύριος  με τιμωρεί με μαστίγωμα.

Το  κορμί μου τρέμει, το κορμί μου μελανιάζει , το κορμί μου πονάει και ο Κύριος μου ευχαριστείται

Αν είναι ο κύριος  να ευχαριστιέται τότε ας πονάω.

Μην με ρωτάτε γιατί διάλεξα αυτή τη ζωή. Εκείνη με διάλεξε.

Ο Αφέντης μου είπε ότι έτσι είμαι γεννημένος,να μην μου δίνεται επιλογή.

Μα πως μπορώ να έχω επιλογή όταν ακούω την πατρική φωνή του να με διατάζει ‘ΜΕΤΡΑ!’

Και μετράω, και δεν σταματάει.

Σταματάει μόνο όταν ζητήσω έλεος.

Μόνο όταν παρακαλέσω να με λυπηθεί.

Σταματάει και τρέχω στην αγκαλιά του κλαίγοντας.

Γεμάτος ευγνωμοσύνη που σταμάτησε.

Που με λύτρωσε από τον πόνο που ο ίδιος μου προκάλεσε.

Όσο περσότερο με λυπάται τόσο περισσότερο τον αγαπώ.

Έτσι τρελαίνει το μυαλό μου, μου προσφέρει πόνο και μετά με λυτρώνει από αυτόν.

Και εγώ σαν χαζό κουτάβι του παραδίνομαι κάθε φορά λες και έχω ξεχάσει ότι ο ίδιος μου προκάλεσε τον πόνο. Αυτό κατάντησα, να αγαπώ τον βασανιστή μου.

Έναν βασανιστή  που με αγαπά και με προστατεύει.

Κάθε φορά που μου δείχνει έλεος το αγαπώ περσότερο.

Δεν έχω αγαπήσει ποτέ έτσι.

Αγάπησα σαν σκύλος, μια αγάπη που κρατάει για πάντα,

γιατί πηγάζει από την υποταγή, και την πιστή, και την ταπείνωση,

έχει άλλη αφετηρία αλλά όχι μόνο, αγγίζει την αγάπη των ανθρώπων αλλά και την ξεπερνάει.

Έτσι με εκπαίδευσε να τον αγαπώ.

Αυτή είναι η εξημέρωσή μου, ο τρόπος εκπαίδευσής μου, να με γιατρεύει από τα τραύματα μου.

Και αυτό θα γίνεται ξανά και ξανά, θα με διαλύει και θα μου προσφέρει λύτρωση.

Και εγώ ότι ηλικία και να πάω θα είμαι πάντα παιδί.

Θα πηγαίνω πάντα μπροστά του με την αθωότητα της πρώτης φοράς.

Σαν να μην ξέρω τι πρόκειται να συμβεί.

Σαν τα σκυλιά που τους κόβεις τα αυτιά και την ουρά και πάλι επιστρέφουν στον αφέντη τους σαν να έχουν ξεχάσει. Ήμουν άγριο ζώο, η εξημέρωση νόμιζα θα τελείωνε μέχρι που είδα πως δεν υπάρχει πάτος. Τώρα πια αποδέχτηκα τη θέση μου τώρα πια το ζητάω από μόνος μου.

Ζητάω να δώσω.

Part1 here

By Kopros

Spread the love

2 thoughts on “ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥ Part 2/4 by Kopros

Leave a Comment