Προσδοκίες – πεποιθήσεις
Ποιο είναι το εξωτερικό look του κάθε ενός ? ποιος το χτίζει ?
Δεν μπορώ να είμαι σκλάβος / υποτακτικός γιατί είμαι μεγάλος, γιατί ο κώλος μου δεν είναι gymbubble, γιατί έχω παραπάνω κιλά.
Δεν μπορώ να είμαι master /κυρίαρχος γιατί η πούτσα μου δεν είναι 20 εκατοστά, γιατί δεν είμαι γυμνασμένος, γιατί έχω κοιλιά.
Ένα έτοιμο χτισμένο εξωτερικό status εδώ και πολλά χρόνια για το πως πρέπει να είσαι αν θέλεις να ανήκεις σε μια από τι πιο πάνω κατηγορίες.
Πόσο fail είναι όλο αυτό και πόσο ανίδεοι αυτοί που το υποστηρίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ότι το πιο καυλωτικό όργανο σ΄αυτό τον κόσμο είναι το μυαλό.
Πόσα εκατοστά λοιπόν είναι το μυαλό σου master? Πόσο μεγάλο το έχεις ?
Όταν ανήκεις σε αυτόν τον κόσμο, όταν θέλεις να ανήκεις στις κατηγορίες master/slave και γενικότερα θέλεις να ασχοληθείς με την bdsm σκηνή, μάθε ότι τα κιλά ή ηλικία η εθνικότητα, η εξωτερική εμφάνισή παίζουν τον μικρότερο ρόλο.
Το ξέρω ότι όλοι φτιάχνουμε κάποια πρότυπα στο μυαλό μας και έχουμε κάποια πολύ συγκεκριμένα status για το πως θέλουμε να είναι ο άλλος.
Αλλά άλλο η προσωπική μας καύλα για το τι μας καυλώνει και άλλο τα κλισέ στερεότυπα.
Ας πούμε εμένα μου αρέσουν οι μικροκαμωμένοι σκλάβοι, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σκλάβοι πρέπει να είναι έτσι , δεν είναι στερεότυπο αλλά μια προσωπική μου καύλα.
Επάγγελμα αφέντης
Επίσης το καθημερινό επάγγελμα δεν προσδιορίζει τον ρόλο σου στην bdsm σκηνή.
Δεν σημαίνει δηλαδή ότι όλοι οι αφέντες πρέπει να είναι , φορτιγατζίδες , στρατιωτικοί, ταρίφες, κλπ και αντίστοιχα οι υποτακτικοί είναι κομμωτές, χορευτές, μουσικοί, κλπ .
Το ένα δεν προσδιορίζει το άλλο.
Γενικότερα τα στερεότυπα χτίζουν πεποιθήσεις αλλά πολλές φορές δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ωπα! Λίγο woke μας βγήκε εδώ ο MasterD στο τελευταίο μέρος με τα στερεότυπα. Η εμφάνιση επιβάλλεται να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές που επάγουν κι ερεθίζουν τις νοητικές λειτουργίες. Είναι άκρως απαραίτητο δηλαδή ο αφέντης να είναι στρατιωτικός ή φορτηγατζής ή οικοδόμος γιατί με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται, στατιστικά πάντα, ένα minimum εμφάνισης το οποίο παίζει το ρόλο του λειτουργικού προαπαιτούμενου για την εκτέλεση ενός σαφούς ρόλου. Είναι δύσκολο δηλαδή να βρεθεί στρατιωτικός με ζαρτιέρες και νύχια δέκα πόντους βαμμένα κατακόκκινα. Κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί έτσι εξυπηρετείται ένας συγκεκριμένος σκοπός. Εννοείται ότι σε μια τέτοια περίπτωση ένας αντίστοιχος φαινότυπος ενδιαφέρει εκείνους που αναζητούν αφέντΡΑ και όχι αφέντη. Είναι γεγονός ότι σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που ενθουσιάζονται κι ανάβουν από κόντρα εμφανίσεις και queer καταστάσεις, δεν αποτελούν όμως τη μέση κατάσταση κανονικότητας. Εγώ προσωπικά δε θα καθόμουν ποτέ να τα ακούσω από έναν γυναικωτό κομμωτή με την αντίστοιχη εμφάνιση αδιαφορώντας για το αν αισθάνεται πραγματικά αφέντης ο ίδιος ή όχι. Η μέση αδερφή θέλει τον άντρα της με την τρίχα κάγκελο, γερό, μπρατσωμένο, αποφασιστικό και με επιβλητική φωνή (κατά τη γνώμη μου και να δέρνει αλλά επειδή βγαίνουν πολλοί και λένε “δεν μου αρέσει αυτό” πάω πάσο – ωστόσο πιστεύω ότι όλες οι αδερφούλες γουστάρουν φάπες απλά κάποιες δεν το έχουν παραδεχτεί κι αποδεχτεί στη φάση που βρίσκονται). Καλώς ή κακώς η εμφάνιση παίζει το ρόλο της και δε χρειάζεται να αμφισβητούμε τα αναμενόμενα για χάρη κανενός μεμονωμένου περιστατικού στο φάσμα της περιπτωσιολογίας. (Να, πχ εγώ τώρα αυθαδιάσα απέναντι στον MasterD και πιστεύω ότι θα σκεφτόταν ότι θα ήταν απαραίτητο να με τιμωρήσει με …….[ποιος ξέρει πώς…])