Ένα κλασικό ζευγάρι περπατάει στο δρόμο χέρι- χέρι και όλο το σκηνικό συμβάλει στο να σχηματιστεί ένας ερωτικός πίνακας.

Ένα δεύτερο ζευγάρι είναι στο σπίτι, ένας σύντροφος είναι καθιστός στην καρέκλα και ό άλλος είναι στο πάτωμα και του γυαλίζει τις μπότες. Είναι στον δικό τους κόσμο απορροφημένοι από την στιγμή.

Είναι η μία σχέση πιο υγιή από την άλλη ?

Αγαπάει το πρώτο ζευγάρι περισσότερο ο ένας τον άλλο από  το δεύτερο?

Κανείς δεν ξέρει, γιατί αυτές οι δυο σκηνές είναι απλά στιγμιότυπα μιας σχέσεις.

Ένα στιγμιότυπο δεν μπορεί να καθορίσει μια σχέση.

Για ένα κλασικό ζευγάρι το να κάθονται μαζί σε έναν χώρο και ο κάθε ένας στον κόσμο του ήσυχα, μπορεί και να σημαίνει το κοντινό τέλος μιας σχέσης.

Το ζευγάρι με το καθάρισμα της μπότας του αφέντη όμως κάθε άλλο παρά τέλος μπορεί να σημαίνει.

Ιστορία της σχέσης

Τα στιγμιότυπα αυτά έχουν νόημα μόνο αν ξέρεις όλη την ιστορία της κάθε σχέσης.

Το να κάθεσαι στο πάτωμα στα πόδια του συντρόφου σου κάνοντας κάτι έχει προέλθει από τους βασικούς προγραμματισμούς των ρόλων που έχει επιλέξει ο κάθε ένας να έχει.

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα οπού συναισθήματα όπως αγάπη και έρωτας δεν καθρεπτίζονται σε μια στιγμή αλλά σε ένα σύνολο πραγμάτων ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, σε κάποιους η εκπόρευση του έρωτα έρχεται με το χεράκι χεράκι στον καναπέ και Netflix ενώ σε κάποιους άλλους  με την απόλυτη φροντίδα του υποτακτικού προς τον αφέντη.

Η σχέση από μόνη της μπορεί να είναι αυτό ακριβώς που ασπάζεται η κοινωνία η οικογένεια η εκκλησία ή να είναι μια σχέση εξουσίας όπως την ασπάζονται άτομα που ανήκουν στον χώρο του bdsm.

Οι συναισθηματικές διαφορές πραγματικά είναι λίγες, ίσως διαφέρει ο τρόπος έκφρασης.

Για να μπορεί όμως κάποιος να κρίνει μια τέτοια σχέση θα πρέπει να την έχει ζήσει από μέσα , είτε από την πλευρά του αφέντη είτε από την πλευρά του σκλάβου.